Maria Konopnicka

(23 maja 1842 r., Suwałki - 8 października 1910 r., Lwów)

Polska poetka i nowelistka okresu realizmu, krytyk literacki, publicystka i tłumaczka.

Była autorką licznych utworów poetyckich. W swojej twórczości nawiązywała między innymi do poezji ludowej, romantyzmu i tradycji biblijnej, np. w Z mojej Biblii(1896), w zbiorach Linie i dźwięki(1897), Italia(1901), Nowe pieśni(1905), Głosy ciszy(1906).

Zbiory opowiadań: Cztery nowele(1888), Moi znajomi(1890), Na drodze(1893), Ludzie i rzeczy(1898), Na normandzkim brzegu(1904).Szkice reportażowe: Za kratą(1886), Obrazki więzienne(1887-1888).Utwory dla dzieci: O krasnoludkach i sierotce Marysi(1896), O Janku Wędrowniczku(1893), Na jagody(1903).Liczne dzieła krytyczne i eseistyka literacka, m. in.: Portrety piórem(1898), Mickiewicz, jego życie i duch(1899),

Trzy studia(1902), Szkice(1905).

Jej twórczość na trwałe weszła do kanonu polskiej literatury.
Wśród najbardziej znanych utworów dla dzieci jest poetycka opowieść wierszem i prozą, O krasnoludkach i sierotce Marysi, oraz wierszyki i opowiastki: Stefek Burczymucha, Podróż na bocianie, Mucha samochwała, Zła zima, Na jagody, Szkolne przygody Pimpusia Sadełko.

W swoich utworach Maria Konopnicka odkrywa przed nami świat wiejskiej przyrody i lasów. Za sprawą jej wierszy poznacie:

• baśniowe postacie,
• mieszkańców łąk, pól i lasów,
• uroki czterech pór roku oraz piękno otaczającej nas przyrody.